Wewnętrzne dziecko – jak odnaleźć je w sobie i po co to robić?

Kiedy myślimy o Dniu Dziecka, często zapominamy, że dzieciństwo wcale się nie kończy – ono po prostu zmienia miejsce. Z zewnątrz – do środka. Nasze wewnętrzne dziecko to ta część nas, która czuje radość, smutek, zranienie, tęsknotę. Często nieświadomie niesie emocjonalny bagaż, który wpływa na nasze dorosłe decyzje, relacje i reakcje.

Czym jest wewnętrzne dziecko?
To metafora – ale bardzo trafna. To Twoje wspomnienia, schematy, doświadczenia z dzieciństwa, które zapisane są nie tylko w Twojej pamięci, ale i w ciele. To część Ciebie, która być może wciąż czeka na uwagę, bezpieczeństwo i czułość.

Skąd wiem, że moje wewnętrzne dziecko potrzebuje uwagi?
– Reagujesz zbyt emocjonalnie na niewinne sytuacje?
– Czasem czujesz się jak mała dziewczynka, która chce uciec i się schować?
– Masz wrażenie, że powtarzasz w relacjach ten sam schemat?
To właśnie ono daje o sobie znać.

Po co pracować z wewnętrznym dzieckiem?
Bo tylko wtedy możesz:
– przestać powielać stare mechanizmy,
– naprawdę zrozumieć siebie,
– dać sobie to, czego nikt inny nigdy nie dał – bezwarunkową obecność.

Jak zacząć?
1. Zatrzymaj się. Zamknij oczy. Zapytaj: „Czego potrzebujesz?”
2. Napisz list do siebie jako dziecka.
3. Znajdź zdjęcie z dzieciństwa. Popatrz na nie z czułością.
4. Jeśli to trudne – nie rób tego sama. Poproś o wsparcie.

Wewnętrzne dziecko nie potrzebuje idealnego rodzica. Potrzebuje Ciebie – obecnej, życzliwej, prawdziwej.
Jeśli chcesz to zrobić bezpiecznie i z czyimś towarzyszeniem – zapraszam do mojego gabinetu.